τι συμβαινει

Η δική μου ιστορία είναι η εξής: γνωριστήκαμε μεσώ dating site και το πρώτο ραντεβού μας ήταν ΄περσι του Αγ. Βαλεντίνου. Είχαμε πολύ καλή χημεία από την πρώτη στιγμή και από φυσική έλξη άλλα και νοητική. Κάναμε άπειρες συζητήσεις με βάθος. Μου ξεκαθάρισε από την πρώτη στιγμή ότι ψάχνει για σχέση και ότι θέλει να κάνει οικογένεια και ότι αυτός είναι ο σκοπός της ζωής του.. Είναι 37 και εγώ 35. Του είπα ότι και εγώ ψάχνω σύντροφο ζωής και ότι το να κάνω παιδιά είναι κάτι που δεν αποκλείω αρκεί να βρω τον κατάλληλο άντρα και φυσικά να έχουμε το κατάλληλο υπόβαθρο. Φυσικά υπήρχαν από την αρχή διάφορες σε βασικά θέματα, όπως οικονομικου τύπου. Για αυτόν δεν έχει σημασία αν χρειάζεται να κάνει 2 δουλείες και να τον βοηθούν οι γονείς του. Για μένα έχει καθώς είμαι της άποψης ότι όταν έχεις παιδιά θα πρέπει να έχεις την κατάλληλη οικονομική δυνατότητα ώστε να μπορείς να έχεις τον απαιτούμενο χρόνο για να μπορείς να χαίρεσαι τα παιδιά σου και αυτά εσένα. Κοινώς θα πρεπε να υπάρχει ένα ασφαλές περιβάλλον. Οι διάφορες μας όμως σε σημαντικές αντιλήψεις για την ζωή ήταν πολλές.
Απο την αρχή που τον γνώρισα που μπορούσα να δω την θλίψη στα μάτια του και να νιώσω τις πίκρες του. Φυσικά μου έβγαινε αβίαστα να καταφέρω να του δώσω ώθηση να ξεπεράσει τα παλιά και να εχει την ζωή που του αξίζει. Ηταν ξεκάθαρο ότι έπρεπε να αφήσει παλιές αντιλήψεις τύπου για ότι κακό συμβαίνει στην ζωή μου πάντα φταίει κάποιος άλλος και να αρχίσει να αναλαμβάνει την ευθύνη για την ζωή του. Κοινως ήθελα να τον βοηθήσω να βελτιωθεί ως άνθρωπος και σε θέματα υγείας (έχω σπουδάσει personal training και έχω τις γνώσεις να το κάνω) και φυσικά αυτό γινόταν όλο και πιο έντονο γιατί μου το ζητούσε επίσης και ήθελε να βελτιωθεί. Μάλιστα έλεγε ότι παλιότερα είχε περάσει κατάθλιψη και ότι εγώ του ία δώσει ξανά το κίνητρο να κάνει πράγματα για τον εαυτό του.
Μέτα από δυο μίνες που βγαίναμε, εγώ χρειάστηκε να φύγω Σαντορίνη για σεζόν, αφοί ήμουν μισό χρόνο άνεργη ήταν κάτι που χρειαζόταν να κάνω. Αυτός από την αρχή ήταν αρνητικός και έλεγε ότι δεν πιστεύει σε σχέση από απόσταση και στο παρελθόν που το δοκίμασε ει αποτύχει. Τον έπεισα όμως και συνεχίσαμε. Ηταν ένα δύσκολο εξάμηνο (συνολικά βρεθήκαμε 3 φόρες για 2 μέρες την κάθε φορά) ωστόσο είχαμε καθημερινή πολύωρη επικοινωνία. Πάντα ήταν διαθέσιμος να ακούσει τα προβλήματα μου και να με καθησυχάσει και εγώ το ίδιο. Ήμασταν στήριγμα ο ένας για τον άλλον. Ωστόσο πάνω στις συζητήσεις μας βρισκαμε όλο και περισσότερο πράγματα στα οποία δεν ταιριάζουμε. Συμφωνήσαμε όμως ότι αφου υπάρχουν συναισθήματα και εκτιμούμε αρκετά στοιχειά ο ένας στον άλλον που δεν τα βρίσκεις και συχνά, να συνεχίσουμε και τον Οκτώβρη μόλις επιστρέψω Θεσ/νίκη να βρω δουλειά και να νοικιάσουμε μαζί έναν χώρο.
Έτσι και έγινε. Βρήκα δουλειά, στην αρχή μέναμε σε έναν αφιλόξενο χωρο που ούτε τα βασικά δεν είχε (δεν είχε θέρμανση, κουζίνα, κλπ) μέχρι να βρούμε κάτι καλύτερο. Υπήρχαν γκρίνιες από μεριά μου κυρίως. Μου έβγαιναν τα θέματα μου. Πως τώρα που δεν έχω παιδιά είμαι κουρασμένη και γκρινιάρα που να κάνω και παιδιά πως θα τα προλαβαίνω όλα και δεν θα έχω χρόνο για μένα με αποτέλεσμα να αφήσω τον εαυτό μου και ότι θα αμελώ τον άντρα μου. Συνεπώς αυτός δεν θα παίρνει επιβεβαίωση από μένα και θα κοιτάξει άλλου κλπ. Επίσης του έλεγα ότι φοβάμαι ότι δεν είμαι αυτό που θέλει γιατί αυτός θέλει μια γυναικά που να είναι πολύ της οικογενείας και να μπορεί να θυσιάζεται για τους άλλους, ενώ εγώ λέω αν δεν είμαι εγώ πρώτα καλά δεν μπορώ να δώσω και στους άλλους. Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό άλλα αυτό είμαι. Αυτός με χαρακτήριζε παρτάκια το οποίο είναι κάτι που απεχθανοταν στους ανθρώπους. Εγω έβγαζα νευρά γιατί ένα κομμάτι μέσα μου έλεγε ότι αυτός δεν έχει κάποια σημαντικά χαρακτηριστικά που θέλω να έχει ο άντρας διπλά μου. Πχ ενώ ήταν δοτικός, συναισθηματικός με έβαζε προτεραιότητα του, μου κάλυπτε τις συναισθηματικες μου ανάγκες, δεν ειχε χαρακτηριστικά όπως να είναι δυναμικός δημιουργικός, ενεργητικός κλπ. Κοινως δεν με κάλυπτε νοητικά. Και όσο το καταλάβαινε αυτό γιατί μου έβγαινε επιθετικότητα τόσο προβληματιζόταν και σταδιακά σταμάτησε να είναι τόσο δοτικός. Μέτα από 2 μίνες βρήκαμε ένα όμορφο διαμέρισμα και πάνω που είπα τώρα είμαι καλά και σταμάτησα να γκρινιάζω ότι κουράζομαι, γιατί πιθανόν συνήθισα την απαιτητική δουλειά και στον νέο χωρο ξεκουραζόμουν πλέον, τα πράγματα δεν πήγαν καλά. Αρχίσαμε να μην έχουμε καλή επικοινωνία, δεν μπορούσαμε καν να συνεννοηθούμε για άπλα πράγματα με αποτέλεσμα να δημιουργείται περισσότερη ένταση και διαμάχη. Να σημειώσω ότι αυτός ήταν σκεπτικός και προβληματισμένος γενικά και χανόταν πολύ τις σκέψεις του, είχε έλλειψη συγκέντρωσης. Ολο αυτο το διαστημα προσπαθουσα να τον κανω να βελτιωσει τις διατροφικες του συνηθειες,να ελαττωσει το καπνισμα, να γυμναζεται. Πίστευα ότι ήταν επειδή είχε κάποια οικονομικά προβλήματα και δεν έδωσα πολύ σημασία. Τα Χριστούγεννα περάσαμε ένα όμορφο τριήμερο στο χωρίο στους γονείς μου. Εννοείται ότι είχα γνωρίσει και τους δικούς του και ήταν όλα καλά. Οταν επιστρέψαμε στην πολη την επόμενη μέρα είχαμε έναν δυνατό καβγά. Εγω είχα μείνει σπίτι όλη μέρα γιατί ήμουν άρρωστη. Αυτός βγήκε νωρίς το μεσημέρι να πάει να δει τους γονείς του και μετά θα έβγαινε με τους φίλους του που είχε να τους δει καιρό. Το απόγευμα τον παίρνω τηλ να δω πότε θα ρθει και μου λέει τώρα βγήκε με τους φίλους του. Εγώ νευρίασα και του είπα ότι αν έκανα εγώ το ίδιο σε αυτόν θα γινόταν εξαλλος και θα με κατηγορούσε πάλι ότι μόνο τον εαυτό μου σκέφτομαι και ότι με έχει αφήσει όλη μέρα σπίτι μονή ενώ είμαι άρρωστη και δεν μπορώ ούτε να πάω μια βόλτα. Θύμωσε και μου το έκλεισε. Το βράδυ επιστρέφει και έχει μούτρα και πάει να ξαπλώσει λέγοντας μου ότι δεν θέλει να μιλήσει και ότι έχει πονοκέφαλο. Εγώ εκεί έφυγα από τον έλεγχο μου και άρχισα να του λέω ότι δεν τον περίμενα όλη μέρα μονή για να έρθει το βράδυ να μου πει αυτό και ότι θέλω να μιλήσουμε. Αυτός όμως επέμενε στην στάση του εγώ στην δίκη μου ώσπου μου φωνάζει να βγω από το δωμάτιο και να τον αφήσω ήσυχο. Έτσι και έγινε. Κοιμήθηκα στον καναπέ, την άλλη μέρα πάω δουλειά και όταν επέστρεψα αντίκρισα ένα σπίτι άδειο. Είχε μαζέψει τα πράγματα του και έφυγε, επέστρεψε στους γονείς του. Τον παίρνω τηλ να μιλήσουμε, μου εξήγησε τους λογούς. Το οτι νιωθει πολυ πιεσμενος. Οτι δεν ταιριάζουμε πουθενά και ότι οι διαφορες που έχουμε είναι πολύ μεγάλες για να τις γεφυρώσουμε και ότι δεν θέλει να χάνει χρόνο και να καταντήσουμε να μαλώνουμε συνεχώς για να χωρίσουμε. Οτι είναι αυτοκαταστροφικός και δεν πρόκειται πότε να είναι ευτυχισμένος. Έπαθα σοκ. Δεν το περίμενα ότι θα αντιδράσει έτσι. Ήξερα ότι έχουμε θέματα άλλα δεν πίστευα ότι θα έφευγε από κοντά μιας και ήμασταν πολύ δεμένοι. Τον ρώτησα αν είναι οριστικό μου είπε ναι και ότι δεν θέλει να το ξανασκεφτεί. Μέτα από μια βδομάδα τον πήρα τηλ ήθελα να τον ακούσω. Ήταν πολύ ήρεμος αυτη τη φορά και μου μιλούσε πολύ γλυκά. Μου είπε ότι είναι μπερδεμένος και ότι όταν χωρίζει από μια σχέση είναι πάντα σίγουρος άλλα αυτή την φορά δεν είναι. Ενώ η λογική του λέει ότι δεν είμαι αυτή που ψάχνει και ότι αυτός δεν είναι αυτό που ψάχνω, τον μπερδεύει το συναίσθημα του. Μου είπε ότι χρειάζεται χρόνο να βρει τον εαυτό του γιατί τον έχασε και ότι δεν θέλει να μου ζητήσει να τον περιμένω. Θέλει χρόνο να λύσει τα θέματα του και δεν ξέρει πόσο χρόνο θα χρειαστεί. Να σημειώσω ότι ζοριζόταν οικονομικά με τα νέα έξοδα που προέκυψαν, καθώς μέχρι τώρα δεν τα είχε αφού έμενε με τους γονείς του. Σε αυτό το τηλεφώνημα επίσης μου είπε για πρώτη φορά ότι με αγαπάει.
Μέτα από μια βδομάδα τον ξαναπέρασα τηλ. Αυτη τη φορά ήταν πιο κρύος και κυνικός. Μου είπε ότι δεν άλλαξε κάτι ότι ίσως εκεί έξω να υπάρχει κάποια που του ταιριάζει καλύτερα και για μένα κάποιος που μου ταιριάζει καλύτερα. Οτι αν αυτός ήταν στην θέση μου δεν θα το έψαχνε τόσο και θα συνέχιζε την ζωή του. Ακόμα μια δυνατή σφαλιάρα. Από εκείνο το τηλεφώνημα αποφάσισα ότι έχει τελειώσει και ότι πρέπει να συνεχίσω χωρίς αυτόν. Μέτα από 2 μίση βδομάδες με πηρε τηλ για να έρθει να πάρει κάτι τελευταία πράγματα του μιας και εγώ θα μετακόμιζα σε νέο χωρο αφου πλέον δεν μπορούσα να συντηρήσω αυτό που νοικιάσαμε μαζί. Αρχικά του είπα ότι δεν θέλω να τον δω και ότι θα αφήσω να πράγματα εκεί να έρθει να τα πάρει κάποια άλλη στιγμή. Μου είπε ότι δεν περίμενε να φτάσω σε αυτό το σημείο να μην θέλω ούτε να τον δω.. τελικά συμφώνησα να έρθει να τα πάρει εκείνη τη μέρα. Ήρθε μετά από λίγο. Ηταν πολύ ευγενικός και  ο τρόπος που με κοιτούσε ήταν πολύ τρυφερός, σαν νοσταλγικός θα έλεγα. Είπαμε 2 κουβέντες. Με ρώτησε τι νιώθω και αν τον μισω αφου τον μπλοκαρα και στο Facebook. Του είπα ξέρει πως νιώθω και ότι πρέπει να σεβαστω την απόφαση του και ότι η ζωή συνεχίζεται. Με ρώτησε 2 φόρες αν θέλω να με βοηθήσει με την μετακομιση αύριο. Του είπα όχι. Φεύγοντας μου είπε να τον πάρω τηλ αν θέλω κάτι και φιλάκια. Πέρασε μια βδομάδα χωρίς να έχουμε επικοινωνήσει. Σάββατο βράδυ (πριν 6 μέρες) τον πετυχαίνω τυχαία σε αν μπαρ. Μιλάμε λίγο μου λέει ότι χάρηκε που με είδε καθώς έχει θετικά συναισθήματα για μένα. Τον ρωτάω πως σαν συνάνθρωπο προς συνάνθρωπο μου είπε όχι απαραίτητα και ότι πάει τουαλέτα και θα τα πούμε μετά. Έφυγα όμως αμέσως. Δεν μπορούσα να είμαι στον ίδιο χωρο με αυτόν.
Αυτη είναι η ιστορία. Ο λόγος που την γράφω είναι ότι ενώ η λογική μου λέει ότι δεν είναι κατάλληλος για μένα και ότι δεν ταιριάζουμε σε βασικά πράγματα, δεν μπορώ να πείσω τον εαυτό μου να συνεχίσει χωρίς αυτόν. Τον σκέφτομαι συνεχεία και πονάω κάθε μέρα. Το κακό είναι ότι ο πόνος δεν έχει μειωθεί και δεν με βοηθά και το γεγονός ότι τον βλέπω συχνά πυκνά. Πραγματικά είμαι μπερδεμένη. Τον αγαπώ άλλα φοβάμαι. Δεν μπορώ να ερμηνεύσω την συμπεριφορά του επίσης και αυτό με ταλαιπωρεί. Ποια είναι η αποψη σας? Ελπίζω να μη σας κούρασα.

Καλησπέρα κ Ανδρέου....
Χρειάζομαι την πολιτική βοήθεια σας....

Ήθελα να σας πω πως εκεί που πήγαιναν τα πράγματα αρκετά καλά με τον πρώην μου σχεδόν ένα δεκαήμερο που μιλούσαμε συχνά... βρεθήκαμε δύο τρείς φορές μέσα σ' αυτό το διάστημα... πάντα έπρεπεα υπάρχει ένας λόγος να βρεθούμε...ο γιατρός, εκτός από τη μια φορά που μιλούσαμε στα μνμ το πρωί κι επεδίωκε να μην σταματήσει η επικοινωνία....το γύρισε στο πιο προσωπικό όπου εκεί η τη μέρα έφυγε από τη δουλειά του για να έρθει να με πάρει από τη δική μου δουλειά που σχολουσα πιο νωρίς από αυτόν.... απέφυγα να πάμε σπίτι...και πήγαμε για καφέ ..ήταν τρυφερος περιποίητικος,ήθελε να μου κάνει κάποιο δώρο που δεν επέτρεψα....και μετά συνεχίστηκε και στις επόμενες μέρες έτσι ήρεμα και συζητήσιμα... μέχρι το περασμένο Σάββατο ...του ζητούσα κάτι να μου πει που δεν γνώριζα ή έβρισκα θέμα να μιλήσουμε....τη Δευτέρα που μιλήσαμε πάλι για την αγωγή που κάνουμε που χρειάστηκε να συνεννοηθούμε για μία διευκρινίση...μου το γύρισε πάλι στο πιο προσωπικό...όπως πάντα...το απέφυγα....το βραδάκι αφού μιλούσαμε πάλι για τις εξετάσεις μας...έχω γυρίσει μετά το βράδυ από τη δουλειά και τον ενημέρωσα πως δεν κατάφερα να βρω την μικροβιολόγο για να τη ρωτήσω για κάτι που χρειαζόμασταν...και θα τον ενημέρωνα την επόμενη μέρα που θα μιλούσα μαζί τής...και πως θα χρειαζομουν τη γνώμη του - συμβουλή του για κάποια θέματα....μου λέει πες μου αν μπορώ. ..του είπα θα μπω για ένα μπάνιο και θα του πω μετά γιατί είχα ετοιμάσει ήδη το μπάνιο. .. περίμενε να του πω. , μετά από μια ώρα,.... πρώτα τον ρώτησα αν θέλει να τα πούμε άλλη μέρα γιατί είχε πάει αργά και μήπως έπρεπε να κοιμηθεί γιατί ξυπνούσε νωρίς την επόμενη μέρα για τη δουλειά...μου είπε όχι να του πω...του εξήγησα τι θα ήθελα...και μου είπε πολύ σοβαρά...ναι βρεθούμε να το συζητήσουμε από κοντά...με ρώτησε πάλι αυτό το πολύ προσωπικό που μου λέει ως συνήθως ..το απέφυγα επίσης....του είπα να τον αφήσω να μην τον ενοχλώ θα τ πούμε όταν θα βολεβουν τα προγράμματα μας για αυτό που ήθελα να συζητήσουμε.... (Γιατί διάβαζε για το δίπλωμα που θα δώσει)μου είπε πως δεν ενοχλώ .. ποτέ δεν ενοχλώ...όταν κου μίλησε για το πιο προσωπικό μου είπε κάποια στιγμή πως με πείραζει γιατί μου αρέσει να του λέω όχι κι αυτός μου του λέει συνέχεια γιατί του άρεσει που μου αρέσει να το ξέρω όχι ...
Και τώρα πάμε στην επόμενη μέρα που κατέρρευσαν όλα ...την Τρίτη το μεσημέρι τον ενημέρωσα για αυτό που μου είπε η μικροβιολογος....και με πήρε τηλέφωνο για να τα πούμε ...αφού ενημερώθηκε για τις λεπτομέρειες των εξετάσεων μας με πολύ σοβαρότητα,το κλείσαμε...του έστειλα ένα χιουμοριστικό εικονίδιο...που είχε να κάνει με το δίπλωμα που θέλει να βγάλει και του ευχήθηκε μα καλή συνέχεια...μου έστειλε απάντηση και όταν του απάντησα σ αυτό που μου είπε του λέω άντε τώρα έχω δουλίτσα θα τ πούμε άλλη στιγμή...και μου λέει σιγά ότι δουλειά και να έχεις μπορείς να απαντάς... ευχαριστω για την εκτίμηση που έχεις στις δουλειές μου απάντησα. ..και μου λέει ότι δεν το εννοούσε έτσι ότι όσο δουλειά και να είχα στην εργασία μου θα έβρισκα χρόνο να του στείλω ..και του είπα πως σχολασα έχω άλλες δουλειές μετά....κι εκεί κατέρρευσαν όλα ...με πήρε τηλ και μου μίλαγε για αυτό το πιο προσωπικό και προτάσεις θα γίνει αυτό και μετά όλες οι άλλες δουλειές μου... όσο του το αρνομουν τόσο κλείδωνε και ήθελε να το κάνω...δεν κάνουμε έρωτα τον τελευταίο καιρό το σταμάτημα έτσι κι αλλιώς λόγο της θεραπείας που κάνουμε κι εγω το τραβάω περισσότερο...όπως έχω διαβάσει στα βιβλία σας... όμως τη. Τρίτη κλείδωσε .. ήρθε κάτω από το σπίτι και μου είπε η θα βγάλω τη φώτο που θέλει να του στείλω ή θα ανέβει επάνω...το αρνιθηκα κι αυτό έντονα αρκετή ώρα.... θυμώσε....μου είπε εντάξει καλο καφέ καλά να περάσεις και έφυγε ...
Εκείνη την ημέρα δεν του έστειλα τίποτα την Τετάρτη το μεσημέρι μόνο του έστειλα ένα μνμ :
Μου έλειψαν όλες εκείνες οι συζητήσεις μαζί σου ,με την πλούσια θεματολογία,που γοήτευαν το μυαλό μου...
Το διάβασε λίγο αργότερα, (όλα τα διαβάζει ότι θα του στείλω)δεν απάντησε τίποτα κι από τότε έχουμε να μιλήσουμε...δεν ξέρω τι να κάνω...
Τι με συμβουλεύετε;